Dzieci muszą pomagać w pracach domowych od 6 lat: tak lub nie

Około 40% Rosjan uważa, że ​​dzieci powinny pomagać w pracach domowych w wieku od 6 lat. I są w błędzie. W większości przypadków, próbując przejąć obowiązki sześciolatka, rodzice napotkają silny protest i upartą niechęć. Praca jest ważna, uczy samodyscypliny, samoorganizacji, elementarnego sprzątania i gotowania to podstawowe zadania każdej osoby.

Jak przyzwyczaić dziecko do gospodarstwa domowego bez gróźb i skandali? Sukces jest w rękach trzech magicznych psów, jak w bajce „Flint”:

• terminowe rozpoczęcie szkolenia,
• emocjonalnie pozytywne tło
• wolność wyboru.

Kiedy zacząć

Wystarczy, aby rodzice złapali zainteresowanie dziecka na czas, aby uniknąć później notacji i kłótni, aby łatwo i kompetentnie przyzwyczaić dziecko do gospodarstwa domowego. W rzeczywistości dzieci entuzjastycznie sprzątają mieszkanie, gdy mają około 2 lat.

Wystarczy chwalić tę inicjatywę, chwalić asystenta regularnie (wytrzeć stół, wytrzeć podłogę po umyciu do sucha, włożyć łyżki do tacy, umyć własne, nietłukące się naczynia). Należy to robić regularnie, chwaląc za pomoc, zauważ, jak stało się wygodniej, przyjemniej, lepiej w „naszym”, „twoim” domu. To stopniowo ukształtuje umiejętności i utrwali wiedzę: czyszczenie = komfort.

Osobiste doświadczenie
Nie ma sensu czytać notatek 6-latkowi, że czyszczenie zapewnia komfort. Ci mali eksperymentatorzy nie wierzą w nic, dopóki tego nie przetestują. Jeśli stracisz czas, a umiejętność nie zostanie ustalona, ​​najlepszą opcją jest zgodzić się lub poprosić o pomoc. W tym wieku chcą być bohaterami, więc miło będzie opiekować się mamą.

Jak przekupić i czy jest to konieczne

Drugim warunkiem udanej nauki są pozytywne emocje. Przede wszystkim nie możemy zapominać: sprzątanie to gra, w którą grają dorośli. Usiądź na kanapie wśród opakowań z cukierkami, zabawek i plam na tapicerce i podłodze. Podoba ci się Nie Oznacza to, że sprzątamy mieszkanie nie dlatego, że „potrzebujemy”, ale dlatego, że chcemy czystości i komfortu. Dlatego naucz się odczuwać radość i przyjemność, jeśli nie z samego czyszczenia, to z jego rezultatów. Dzieci są jak gąbka, pochłaniają te pozytywne emocje, a ich podejście do prac domowych będzie pozytywne.

I tak, dla dziecka sprzątanie wygląda jak intensywna lub ekscytująca gra: rodzice biorą dziwne, ale bardzo ciekawe rzeczy i robią z nimi coś. Dziecko chce być „jak mama” i „jak tata”. Dlatego bierze te same rzeczy i próbuje wykonywać te same manipulacje. Niech to będzie gra, w której dziecko jest ważną postacią, a ty jesteś jego uczniem.

Jest to szczególnie ważne, ponieważ uczy małą osobę, aby wziąć na siebie odpowiedzialność i posprzątać, nie dlatego, że „potrzebuje” lub „mama jest zmuszona”, ale ponieważ jest główną osobą, kontroluje komfort domu i dba o swoich sąsiadów.

Jest to jedna z opcji gry, która odpowiada liderom dzieci. I nadal są empatyczne dzieci. Są to fundamentalnie ważny kontakt emocjonalny, psychologiczny i fizyczny, relacje, interakcja.

W rodzinie z takim dzieckiem nie ma „ja” i „on”, jest „my”: „Musimy jeść”, „Chcemy zbierać zabawki, aby wskoczyć na fitball”, „Chcemy myć naczynia, aby stały się czyste i piękne” . Jest to trochę bardziej skomplikowane, ponieważ wszystko, dosłownie wszystko, co mama robi z dzieckiem. Ponieważ nie ma podziału obowiązków, sprawy mogą trwać dłużej.

Ważne
Skoncentruj się na procesie, na tym, że dziecko pomaga. Doskonały wynik to kwestia praktyki, nie więcej.

Do 10 lat dziecko jest ważne nie wynik, ale uczestnictwo: pochwała i aprobata rodziców. Z czasem naczynia zaczną szybciej się myć, a kałuże na podłodze będą się zmniejszać, ponieważ doświadczenie i umiejętności będą się ciągle trenować.Jeśli zrujnujesz inicjatywę krytyką i wybieraniem nitów, prawdopodobnie nie będzie już pomocy.

Krytyka powinna być rzadka, w istocie i jak najbardziej przyjazna, na przykład: „Och. To ocean, który opuściliśmy. I wysuszmy to, abyśmy sami nie zmoczyli. „Trzymaj suchą szmatkę, whoo, teraz wszystko kręci się wokół piękna!”

Są to pozytywne emocje, pochwały, świadomość bohaterstwa lub zaangażowania, radość z wygody, którą otrzymaliśmy i powinny być zachętą dla dziecka. Wszelkie inne doprowadzą do ślepego zaułka.

Porozmawiajmy o pieniądzach, chodzeniu do kina i chodzeniu. Ile zarabiasz na zmywanie naczyń, przygotowanie śniadania i kolacji, zamiatanie podłóg lub uruchomienie odkurzacza robota? Ani grosza. Wręcz przeciwnie, wydaj swoje - na prąd i gaz. Dlaczego więc dziecko powinno robić to samo za opłatą? I kolejny niuans.

Co powiesz na zarzut: „Czy mam już lody”? Jak więc przekupić dziecko? To samo dotyczy chodzenia do kina. Spacer - ogólnie rzecz biorąc, nie może być przedmiotem handlu, świeżego powietrza i komunikacji z rówieśnikami - ustawowego prawa każdej osoby, zarówno twojej, jak i dziecka.

Ciekawe doświadczenie
Absolutnie nie działało z najstarszą córką, ale działało idealnie dla najmłodszych. Dość często recytowałem wiersze o „Moidodyr” i „Fedorino Gora” Czukowskiego (bo tam jest świetny rytm + to niewiele, co pamiętam na pamięć). Dziecko było tak przepojone solidarnością z grzechotkami i „biednymi” naczyniami, że mycie i kąpiele stały się dla niej zasadą. Czasami trzeba się zatrzymać, aby ręce nie wyschły wodą i nie zatarły naczyń do dziur.

Wybierz ostrożnie

Wolność wyboru ... Boski dar. Nawet niewolnicy mieli na przykład minimalną ochotę nadepnąć na lewą stopę lub na prawą. Czy można zatem odmówić tego prawa swojemu ukochanemu dziecku? Oczywiście że nie.

B. Koloroso, amerykański psycholog dziecięcy, autor najsłynniejszych książek na temat wychowania i rozwoju samodyscypliny, proponuje zorganizowanie rady rodzinnej i wspólne przedyskutowanie, kogo to obchodzi, jakie obowiązki domowe.

Na przykład córka lubi gotować więcej, a mamie łatwiej zamiatać podłogi w pokoju - dlaczego nie współpracować? 6-letnia dziewczynka jest w stanie ugotować kaszą gryczaną lub kaszą manną, podgrzać gotowe naczynie w kuchence mikrofalowej, napełnić i włączyć czajnik elektryczny.

Oczywiście, jeśli kuchenka gazowa, nie da się obejść bez pomocy matki, ale nadal. A matka, podczas gotowania lub po śniadaniu, spokojnie zamiata podłogi, nie martwiąc się, że „dzieci nadal muszą być karmione”. To idealna opcja. Ale zawsze są obowiązki, których nikt w rodzinie nie kocha. W tym przypadku należy zgodzić się na ich wykonanie po kolei lub podzielenie worka szyszek równo pomiędzy wszystkich.

Ciekawy fakt
Mnisi buddyjscy używają rutynowej, monotonnej pracy, aby medytować i realizować cykliczną naturę życia i procesów we wszechświecie. A Agatha Christie, zmywając naczynia, zastanawiała się nad scenami morderstw dla swoich słynnych historii. Monotonna praca pomaga rytmizować ruchy i oddychanie, wolne myśli i podświadomość.

Jednak wolność wyboru ma drugą stronę - jest to osobista odpowiedzialność. Nie stawaj nad dzieckiem i nie powtarzaj 20 razy, że musisz rozgrzać obiad. Wszystko jest proste. Powiedz, że jesteś już trochę głodny i poproś o włożenie zupy do kuchenki mikrofalowej na godzinę lub dwie (zwykle wystarczy, aby dziecko ukończyło grę, oglądało program lub rozmawiało przez telefon i spokojnie przełączyło się na inną aktywność). Ale jeśli dziecko zapomniało, możesz usiąść obok, z dudnieniem żołądka i przypomnieć sobie: „Chcę tak jeść!”

Zarówno ludzie mali, jak i dorośli chętniej biorą odpowiedzialność za rzeczy, które sami wybrali dla siebie. Czy zauważyłeś, jak gorliwie dziecko naprawia wieżę ze śniegu, którą sam wyznaczył placówkę?

Obowiązki domowe nie są wcale ciężką pracą. To interesująca gra, w którą może grać cała rodzina, oraz potężny blaster, który niszczy wrogów przytulności, wygody i radości.To prawdziwa kosmiczna przygoda, w której ważne jest pozytywne podejście, wzajemne wsparcie, wiara w sukces oraz umiejętność wyboru broni i taktyki.