Τα παιδιά πρέπει να βοηθήσουν στην οικιακή εργασία από 6 ετών: ναι ή όχι

Περίπου το 40% των Ρώσων πιστεύουν ότι τα παιδιά πρέπει να βοηθήσουν με τις δουλειές του σπιτιού από την ηλικία των 6 ετών. Και κάνουν λάθος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, προσπαθώντας να αναλάβει τις ευθύνες ενός 6χρονου, οι γονείς θα αντιμετωπίσουν έντονη διαμαρτυρία και επίμονη απροθυμία. Η εργασία είναι σημαντική, διδάσκει την αυτοπειθαρχία, την αυτο-οργάνωση, τον στοιχειώδη καθαρισμό και το μαγείρεμα είναι τα βασικά καθήκοντα οποιουδήποτε προσώπου.

Πώς να συνηθίσετε ένα παιδί στο σπίτι χωρίς απειλές και σκάνδαλα; Η επιτυχία είναι στα χέρια τριών μαγικών σκυλιών, όπως στο παραμύθι "Flint":

• έγκαιρη έναρξη της κατάρτισης,
• συναισθηματικά θετικό υπόβαθρο
• ελευθερία επιλογής.

Πότε να ξεκινήσετε

Αρκεί για τους γονείς να πάρουν το ενδιαφέρον του μωρού εγκαίρως, προκειμένου να αποφύγουν τις συμβολές και τις διαμάχες αργότερα, προκειμένου να συνηθίσουν εύκολα και με ακρίβεια το παιδί τους στο σπίτι. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά καθαρίζουν ένα διαμέρισμα με ενθουσιασμό όταν είναι περίπου 2 ετών.

Αρκεί να στηρίξετε αυτή την πρωτοβουλία με επαίνους, να αναθέσετε τακτικά μικρά πράγματα στον βοηθό (σκουπίστε το τραπέζι, σκουπίστε το πάτωμα μετά το πλύσιμο στεγνό, βάλτε τα κουτάλια στο δίσκο, πλύνετε τα δικά σας, άθραυστα πιάτα). Αυτό πρέπει να γίνει τακτικά, να επαινέσω για βοήθεια, να παρατηρήσετε πώς έγινε πιο άνετα, πιο ευχάριστα, καλύτερα στο "μας", το "σπίτι" σας. Αυτό θα δημιουργήσει σταδιακά μια δεξιότητα και θα εδραιώσει τη γνώση: καθαρισμός = άνεση.

Προσωπική εμπειρία
Είναι άχρηστο να διαβάζετε σημειώσεις σε έναν 6χρονο που ο καθαρισμός σας δίνει άνεση. Αυτοί οι μικροί πειραματιστές δεν πιστεύουν τίποτα μέχρι να το δοκιμάσουν. Αν ο χρόνος χαθεί και η δεξιότητα δεν είναι σταθερή, η καλύτερη επιλογή είναι να συμφωνήσετε ή να ζητήσετε βοήθεια. Σε αυτή την ηλικία, θέλουν να είναι ήρωες, γι 'αυτό θα είναι ωραίο να φροντίζεις τη μαμά.

Πώς να δωροδοκήσετε και εάν είναι απαραίτητο

Η δεύτερη προϋπόθεση για την επιτυχή μελέτη είναι θετικά συναισθήματα. Πρώτα απ 'όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε: ο καθαρισμός είναι ένα παιχνίδι που παίζουν οι ενήλικες. Καθίστε στον καναπέ ανάμεσα σε περιτυλίγματα καραμελών, παιχνίδια και κηλίδες στην ταπετσαρία και στο πάτωμα. Σας αρέσει; Όχι. Αυτό σημαίνει ότι καθαρίζουμε το διαμέρισμα όχι επειδή χρειαζόμαστε, αλλά επειδή θέλουμε καθαριότητα και άνεση. Ως εκ τούτου, να μάθουν να αισθάνονται τη χαρά και την ευχαρίστηση, αν όχι από τον ίδιο τον καθαρισμό, τότε από το αποτέλεσμά του. Τα παιδιά είναι σαν ένα σφουγγάρι, απορροφούν αυτά τα θετικά συναισθήματα και η στάση τους στις δουλειές του σπιτιού θα είναι θετική.

Και ναι, για το μωρό, ο καθαρισμός μοιάζει με ένα έντονο ή συναρπαστικό παιχνίδι: οι γονείς παίρνουν περίεργα, αλλά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και κάνουν κάτι μαζί τους. Το παιδί θέλει να είναι "σαν μαμά" και "σαν μπαμπάς". Επομένως, παίρνει τα ίδια πράγματα και προσπαθεί να εκτελέσει τους ίδιους χειρισμούς. Αφήστε αυτό να είναι ένα παιχνίδι στο οποίο το παιδί είναι μια σημαντική προσωπικότητα, και είστε μαθητευόμενος του.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι διδάσκει ένα μικρό άτομο να αναλάβει την ευθύνη και να καθαρίσει, όχι γιατί "χρειάζονται" ή "μαμά αναγκάζονται", αλλά επειδή είναι ο κύριος άνθρωπος, ελέγχει την άνεση του σπιτιού και φροντίζει τους γείτονές του.

Αυτή είναι μια από τις επιλογές για το παιχνίδι που ταιριάζει με τους ηγέτες των παιδιών. Και εξακολουθούν να υπάρχουν συμπαθητικά παιδιά. Είναι βασικά σημαντικές συναισθηματικές, ψυχολογικές και σωματικές επαφές, σχέσεις, αλληλεπίδραση.

Σε μια οικογένεια με ένα τέτοιο παιδί δεν υπάρχει "εγώ" και "αυτός", υπάρχει "εμείς": "Πρέπει να φάμε", "Θέλουμε να συλλέξουμε παιχνίδια για να πηδήξουμε στο fitball", "Θέλουμε να πλύνουμε τα πιάτα έτσι ώστε να γίνει καθαρό και όμορφο" . Αυτό είναι λίγο πιο περίπλοκο, γιατί τα πάντα, κυριολεκτικά όλα τα πράγματα κάνουν με το παιδί. Λόγω του ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των καθηκόντων, τα πράγματα μπορεί να διαρκέσουν περισσότερο.

Σημαντικό
Εστίαση στη διαδικασία, στο γεγονός ότι το μωρό βοηθά. Ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα είναι ένα θέμα πρακτικής, όχι περισσότερο.

Έως 10 χρόνια, το παιδί δεν είναι το σημαντικό, αλλά η συμμετοχή: ο έπαινος και η έγκριση των γονέων. Με την πάροδο του χρόνου, τα πιάτα θα αρχίσουν επίσης να πλένουν ταχύτερα και οι λάσπες στο πάτωμα θα γίνουν μικρότερες, επειδή η εμπειρία και οι δεξιότητες θα εκπαιδεύονται συνεχώς.Αν καταστρέψετε την πρωτοβουλία με κριτική και νίκη, είναι πιθανό ότι η βοήθεια δεν θα συμβεί πλέον.

Η κριτική πρέπει να είναι σπάνια, ουσιαστικά και όσο το δυνατόν φιλικότερη, για παράδειγμα: "Ω. Αυτός είναι ο ωκεανός που έχουμε αφήσει. Και ας το στεγνώσουμε, για να μην το βάλουμε να βρέξιμο. "Κρατήστε ένα στεγνό κουρέλι, ποιος, τώρα είναι όλα σχετικά με την ομορφιά!"

Είναι θετικά συναισθήματα, έπαινος, συνειδητοποίηση του ηρωισμού ή της συμμετοχής, χαρά από την άνεση που έχει λάβει και πρέπει να είναι κίνητρα για το παιδί. Οποιοσδήποτε άλλος θα οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο.

Ας μιλήσουμε για χρήματα, πηγαίνουμε στις ταινίες και περπατάμε. Πόσα χρήματα παίρνετε οι ίδιοι για πλύσιμο πιάτων, προετοιμασία πρωινού και δείπνου, σκούπισμα δαπέδων ή έναρξη μιας ηλεκτρικής σκούπας ρομπότ; Όχι μια δεκάρα. Αντίθετα, ξοδέψτε τα δικά σας - με ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο. Γιατί, λοιπόν, ένα παιδί πρέπει να κάνει το ίδιο με μια αμοιβή; Και μια άλλη απόχρωση.

Τι λέτε στην αντίρρηση: «Έχω ήδη παγωτό»; Πώς μπορεί να δωροδοκήσει ένα μωρό; Το ίδιο πράγμα με τη μετάβαση στις ταινίες. Μια βόλτα - γενικά, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εμπορίου, καθαρού αέρα και επικοινωνίας με τους συνομηλίκους - το νόμιμο δικαίωμα κάθε προσώπου, και του δικού σας και του παιδιού σας.

Ενδιαφέρουσα εμπειρία
Απολύτως δεν συνεργάστηκε με την μεγαλύτερη κόρη, αλλά λειτούργησε τέλεια για τους νεότερους. Πολύ συχνά απαγγέλλω ποιήματα για το "Moydodyr" και το "Fedorino Gora" από τον Chukovsky (επειδή είναι ένας μεγάλος ρυθμός εκεί + αυτό δεν είναι πολύ που θυμάμαι από την καρδιά). Το μωρό ήταν τόσο επίμονο με την αλληλεγγύη με τις βουρτσιστικές βούρτσες και τα "φτωχά" πιάτα που πλύσιμο και κολύμβηση έγιναν ζήτημα αρχής γι 'αυτήν. Μερικές φορές πρέπει να σταματήσετε, έτσι ώστε τα χέρια σας να μην στεγνώσουν με νερό και να μην σβήσουν τα πιάτα σε τρύπες.

Επιλέξτε προσεκτικά

Ελευθερία επιλογής ... Θείο δώρο. Ακόμη και οι δούλοι είχαν ελάχιστη βούληση, για παράδειγμα, να βγουν στο αριστερό τους πόδι ή στα δεξιά τους. Έτσι είναι δυνατόν να αρνηθεί κανείς αυτό το δικαίωμα στο αγαπημένο σας παιδί; Φυσικά όχι.

Ένας Αμερικανός παιδοψυχολόγος, συγγραφέας των πιο διάσημων βιβλίων για την ανατροφή και την ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας, Β. Koloroso προσφέρει να οργανώσει ένα οικογενειακό συμβούλιο και να συζητήσουν από κοινού ποιος νοιάζεται για το είδος των οικιακών εργασιών.

Για παράδειγμα, μια κόρη αρέσει να μαγειρεύει περισσότερο, και είναι ευκολότερο για τη μαμά να σκουπιστεί τα πατώματα στο δωμάτιο - γιατί να μην συνεργαστεί; Ένα 6χρονο κορίτσι είναι σε θέση να μαγειρεύει φαγόπυρο ή χυλοπίτες, να θερμαίνει το έτοιμο πιάτο στο φούρνο μικροκυμάτων, να γεμίζει και να ενεργοποιεί τον ηλεκτρικό βραστήρα.

Φυσικά, αν η σόμπα αερίου, δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς τη βοήθεια της μητέρας σας, αλλά ακόμα. Και η μητέρα, ενώ το μαγείρεμα ή μετά το πρωινό, θα σκουπίσει ήρεμα τα πατώματα, μην ανησυχείτε ότι "τα παιδιά πρέπει ακόμα να τρέφονται". Αυτή είναι μια ιδανική επιλογή. Αλλά υπάρχουν πάντα ευθύνες που δεν αγαπά κανείς στην οικογένεια. Εδώ είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε να τους εκτελέσουμε με τη σειρά τους ή να μοιραστούμε μια τσάντα κώνων εξίσου μεταξύ όλων.

Ενδιαφέρον γεγονός
Οι βουδιστές μοναχοί χρησιμοποιούν συνηθισμένη και μονότονη εργασία για να μελετήσουν και να συνειδητοποιήσουν την κυκλική φύση της ζωής και των διαδικασιών στο σύμπαν. Και η Agatha Christie, πλένοντας πιάτα, σκεφτόταν τις σκηνές δολοφονίας για τις διάσημες ιστορίες της. Η μονότονη εργασία βοηθάει να ρυθμίζει τις κινήσεις και την αναπνοή, τις ελεύθερες σκέψεις και το υποσυνείδητο.

Ωστόσο, η ελευθερία επιλογής έχει μια άλλη πλευρά - είναι προσωπική ευθύνη. Μην στέκεστε πάνω από το παιδί και μην επαναλαμβάνετε 20 φορές που πρέπει να ζεσταθεί το γεύμα. Όλα είναι απλά. Πείτε ότι είστε ήδη πεινασμένοι και ζητήστε να τοποθετήσετε τη σούπα στο φούρνο μικροκυμάτων για μια ώρα ή δύο (αυτό είναι συνήθως αρκετό για το παιδί να ολοκληρώσει το παιχνίδι, να παρακολουθήσει το πρόγραμμα ή να επικοινωνήσει τηλεφωνικά και να μεταβεί ήρεμα σε άλλη δραστηριότητα). Αλλά αν το παιδί έχει ξεχάσει, μπορείτε να καθίσετε δίπλα, με ένα τρεμάμενο στομάχι, και να θυμηθείτε: "Θέλω να φάνε έτσι!"

Τόσο οι μικροί όσο και οι ενήλικες είναι πιο πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη για τα πράγματα που έχουν επιλέξει οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Έχετε παρατηρήσει πόσο ζοφερά το παιδί επισκευάζει έναν πύργο χιόνι, τον οποίο ο ίδιος ορίζει ένα φυλάκιο;

Τα καθήκοντα του νοικοκυριού δεν είναι καθόλου σκληρά. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι που μπορεί να παίξει ολόκληρη η οικογένεια και ένα ισχυρό blaster που καταστρέφει τους εχθρούς της άνεσης και της χαράς.Αυτή είναι μια πραγματική περιπέτεια χώρου στην οποία είναι σημαντική η θετική στάση, η αμοιβαία υποστήριξη, η πίστη στην επιτυχία και η δυνατότητα επιλογής όπλων και τακτικής.