Γιατί ο καρπός του πάθους ονομάζεται ο καρπός του πάθους; Μια άλλη κίνηση μάρκετινγκ;

Η λέξη "καρπό πάθους" μεταφράζεται στα αγγλικά με ένα πολύ περίεργο τρόπο - καρπούς πάθους. Σημαίνει "καρπούς πάθους". Τι έκανε οι βιολόγοι - άνθρωποι της επιστήμης - να δεχτούν αυτή τη ζωντανή μεταφορά ως το επίσημο όνομα μιας ολόκληρης ομάδας φυτών; Ας το καταλάβουμε.

Προσπαθούμε να λογική λογικά

Μια έξυπνη εξήγηση δείχνει - λένε, οι καρποί του καρπού πάθους είναι τόσο νόστιμα που, αφού το δοκίμασαν μία φορά, είναι δύσκολο να αντισταθεί σε μια δεύτερη δοκιμή. Θα ήθελε ξανά και ξανά, ξεχνώντας τα πάντα, να νιώθει την εκρηκτική γεύση και το άρωμα του χυμού πολτού.

Ή μήπως ο καρπός του πάθους, όπως πολλοί άλλοι τροπικοί καρποί, αναγνωρίζεται ως αφροδισιακό; Εκεί θα ήταν κατάλληλη η λέξη "πάθος". Αλλά όχι - αυτές είναι μόνο οι δημοφιλείς πεποιθήσεις, οι οποίες, δυστυχώς, δεν επιβεβαιώνονται από τους επιστήμονες (και έλεγξαν!).

Η σωστή απάντηση μπορεί να βρεθεί με την αναζήτηση σε ετυμολογικά λεξικά, βιβλία αναφοράς για τη βοτανική και ιστορικά αναπάντητες ιστορίες. Αποδεικνύεται ότι το όνομα "καρπό του πάθους", που έχει ρίζες σε πολλές γλώσσες, είχε το χέρι των χριστιανών!

Λαβύρινθοι της ετυμολογίας

Τώρα, πρώτα πρώτα.

Εδώ είναι που θα σας πει βιολόγοι:

Φρούτα πάθους (φρούτα πάθους) - τα λεγόμενα φρούτα αρκετών ειδών αμπέλου του γένους Passiflora. Αυτό το γένος έχει ένα άλλο όνομα - Passionflower. Όλα τα αναρριχητικά φυτά του γένους Passiflora (Passionflower) είναι μέλη της οικογένειας Passionflower.

Εδώ είναι που θα σας πουν οι ιστορικοί:

Τον XVI αιώνα, τα φυτά του γένους Passiflora, που αναπτύσσονταν αποκλειστικά στα εδάφη του μακρινού Νέου Κόσμου, ήρθαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Στη συνέχεια αποτιμήθηκαν με κανένα τρόπο εξαιτίας των φρούτων που απλά δεν μπορούσαν να αντέξουν μια τόσο μεγάλη μεταφορά. Όχι, το πράγμα είναι διαφορετικό: η Passiflora έχει εκπληκτικά όμορφα λουλούδια. Φωτεινή, εξωτική, χτύπησαν τη φαντασία των Ευρωπαίων, συνηθισμένοι σε διακριτικά φυτά των γεωγραφικών τους γεωγραφικών περιθωρίων. Αρχικά, γενναίοι ταξιδιώτες τους έφεραν αποξηραμένους ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων, και αργότερα, όταν οι σπόροι μεταφέρθηκαν στον Παλαιό Κόσμο, οι τοπικοί κηπουροί προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τροπικά αμπέλια σε θερμοκήπια. Τα πράγματα σπάνια προχώρησαν περισσότερο από την ανθοφορία - απαιτείται ειδική εξειδίκευση στην καλλιέργεια τέτοιων φυτών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμα όνομα για το "passionflower". Αυτά τα λεηλατώματα ονομάστηκαν τότε granadillas (μεταφρασμένα από τα ισπανικά - "μικρά ροδιά").

Στον XVII αιώνα, η εικόνα του υπέροχου λουλουδιού της granadilla έπεσε στα χέρια ενός διάσημου ιταλικού Καθολικού - Giacomo Bosio. Ο κληρικός που ανταλλάσσει την έβδομη δωδεκάδα τον κοίταξε από διαφορετική οπτική γωνία, βλέποντας συμβολισμό και όχι ομορφιά. Εμπνευσμένος από την αναζήτηση της προδοσίας του Θεού σε ένα υπερπόντιο λουλούδι, αφιέρωσε ολόκληρη την έκθεση με τίτλο "Della Trionfante e Gloriosa Croce".

Η κύρια εργασία του έργου του Giacomo Bosio είναι αυτή: το λουλούδι της granadilla είναι η ενσάρκωση των παθών του Χριστού. Το εξωτερικό στέμμα των πετάλων συμβολίζει το στέμμα των αγκάθων και 72 στεφανιαία νήματα της εσωτερικής στεφάνης - τον αριθμό των αγκάθια πάνω του. Τα στίγματα του γουδοχέρου είναι τα καρφιά με τα οποία τα χέρια και τα πόδια του Σωτήρος ήταν καρφωμένα στο σταυρό, οι στήμονες είναι οι πέντε πληγές που παραμένουν στο σώμα Του. Και ακόμη και οι αδένες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του φύλλου, ο Giacomo θεωρούσε την ενσάρκωση 30 τεμαχίων αργύρου που έλαβε ο Ιούδας για την προδοσία του.

Λοιπόν, αυτός ο γέρος είχε φαντασία! Ίσως αυτή η ιστορία να είναι ένας άλλος λόγος να σκεφτόμαστε το γεγονός ότι κάθε άτομο στα πράγματα γύρω του βλέπει αυτό που θέλει να δει. Όσο και αν είναι, ο αδελφός Giacomo ήταν ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος και οι βοτανολόγοι εξέτασαν τη γνώμη του, καλώντας το γένος της λιανής τη λέξη «πασσιφλόρα» (lat. - flos - λουλούδι).

Εδώ είναι που λένε οι γλωσσολόγοι:

Σε πολλές γλώσσες, οι λέξεις "πάθος" και "πόνο" συνδέονται στενά.Έτσι στα ρωσικά, το "πάθος του Χριστού" είναι το πόνο του Σωτήρα.

Στη ρωσική ειδική λογοτεχνία, αντί για τον όρο "πασσιφλόρα" χρησιμοποιείται το όνομα "λουλούδι πάθους". Αυτή η λέξη εντοπίζει χαρτί από τη λατινική πασιφλόρα, δηλαδή μια κυριολεκτική μετάφραση. Όπως μπορείτε να δείτε, η λέξη "πάθος" έχει περάσει πολλά γλωσσικά όρια και χρονικές γραμμές. Δεν αστείο - πέντε αιώνες!

Πίσω στην εποχή μας

"Τα παιδιά του 21ου αιώνα, ο νέος σας αιώνας έχει αρχίσει" ... Τα ξενοδοχεία από τον Παλαιό Κόσμο, οι θρησκευτικές φαντασιώσεις των καθολικών και το σενάριο των σεβάσμιων βιολόγων για όμορφες μεταφορές τώρα δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από παλιούς θρύλους. Αλλά οι έμποροι αγάπης εξακολουθούν να αγαπούν να προσελκύσουν τους αγοραστές με πιασάρικα ονόματα. Ο καρπός του πάθους παρουσιάζεται συχνά ως ο "καρπός του πάθους". Σίγουρα θα σας υποσχεθεί μια "παιχνιδιάρικη διάθεση", "απολαύστε το επιδόρπιο" και υπαινίσσεται ένα ευχάριστο τέλος σε ένα ρομαντικό δείπνο. Λοιπόν, γιατί να μην υποκύψει σε αυτή τη γραμμή σκέψης; Πράγματι, σε κάθε περίπτωση, ο καρπός του πάθους είναι ένας γευστικός καρπός με ένα εκπληκτικό τροπικό άρωμα, το οποίο όλοι πρέπει να δοκιμάσουν!